بررسی روایی و پایایی ترجمه فارسی "مقیاس اصلاح‌شده کارآمدی در راه رفتن" در سالمندان شهر قم

زمینه و هدف: افتادن، از نگرانی‌های مهم سالمندان است و با مجموعه‌ای از محدودیت‌ها مانند افت فعالیت‌های اجتماعی، ضعف جسمانی عمومی، اجتناب از فعالیت‌ها و کاهش کیفیت زندگی ارتباط دارد. سنجش عوامل مرتبط با افتادن مانند کارآمدی در راه‌ رفتن، مهم است. در این پژوهش، روایی و پایایی ترجمه فارسی "مقیاس اصلاح‌شده کارآمدی در راه ‌رفتن" در سالمندان بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی بر روی سالمندان شهر قم انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، مقیاس اصلاح‌شده کارآمدی در راه‌ رفتن، مقیاس کارآمدی در افتادن، فرم بین‌المللی و مقیاس اعتماد به تعادل ویژه فعالیت‌ها جمع‌آوری شد. آزمودنی‌ها از مناطق شهری قم به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از تحلیل عاملی با مؤلفه‌های اصلی و چرخش واریماکس، ضریب همبستگی پیرسون، تی استیودنت مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین سنی آزمودنی‌ها، 8/70 سال بود. نتایج تحلیل عاملی تأییدی به استخراج یک عامل با ارزش ویژه بالای یک به‌نام "کارآمدی در راه ‌رفتن" منجر شد که 52/85% واریانس کل را تبیین کرد. همبستگی عالی میانگین نمره این مقیاس با کارآمدی در افتادن (93/0-) و اعتماد به تعادل (95/0)، روایی همگرا را تأیید کرد (0001/0p≤). روایی افتراقی مقیاس و پایایی به سه روش: آزمون مجدد (96/0)، پایایی درون‌طبقه‌ای (96/0) و همسانی درونی (97/0) مورد تأیید قرار گرفت. نتیجه‌گیری: نسخه فارسی "مقیاس اصلاح‌شده کارآمدی در راه‌ رفتن" مقیاسی روا و پایا بوده و می‌تواند با اهداف پژوهشی و آموزشی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، بررسی برخی ویژگی‌های روان‌سنجی دیگر این مقیاس، برای مطالعات بعدی پیشنهاد می‌شود.